سختی‌ سنج و پایه آکاد

سختی‌ سنج و پایه آکاد
سختی به معنای مقاومت یک ماده در برابر تغییر شکل دائمی موضعی است و باید در کنار ویژگی‌های دیگر مواد مانند استحکام، کشش، و کشسانی (الاستیسیته) مورد بررسی قرار گیرد. برخی مواد به دلیل ویژگی‌های سختی خود شکننده هستند که این موضوع ممکن است کاربردهای آن‌ها را محدود کند. ابزارهایی مانند سختی‌ سنج و پایه آکاد برای تعیین سختی سطح مواد طراحی شده‌اند و بسته به نوع مدل، برای اندازه‌گیری سختی مواد فلزی، پلاستیکی یا منسوجات به کار می‌روند. اندازه‌گیری سختی قطعات اهمیت زیادی دارد زیرا این ویژگی نقش کلیدی در کیفیت قطعات دارد. این اندازه‌گیری با استفاده از ابزارهای مخصوص و طبق استانداردهای مختلف مانند DIN ISO انجام می‌شود. سختی‌سنج‌های قابل حمل به دلیل دقت بالا، به‌طور گسترده‌ای در تولید، تضمین کیفیت و خدمات استفاده می‌شوند. روش‌های سختی‌سنجی به طور کلی مشابه هستند و تنها از نظر استاتیکی و دینامیکی با یکدیگر تفاوت دارند. ابزارهای اندازه‌گیری سختی فلزات قادرند سطوح مختلفی از مواد مانند فولاد، چدن، آلیاژهای آلومینیوم، برنز و مس را با دقت بالا بررسی کنند. همچنین، ابزارهای مختلف برای اندازه‌گیری سختی محصولات لاستیکی، پلاستیکی یا نساجی و در صنایع تراشکاری و ماشین‌کاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سختی اندازه‌گیری مقاومت ماده در برابر تغییر شکل دائمی موضعی است. تغییر شکل دائمی یا پلاستیک به معنای عدم بازگشت به شکل اولیه پس از اعمال نیرو است، در حالی که تغییر شکل الاستیک به معنی بازگشت ماده به شکل اولیه خود تنها در هنگام اعمال نیرو است. برخی مواد به طور طبیعی سخت هستند؛ مثلاً تنگستن که فلزی بسیار سخت است و به عنوان عنصر آلیاژی در فولادهای ابزار استفاده می‌شود. این فولادها حتی در دماهای بالا نیز در برابر سایش مقاومت خوبی دارند. تنگستن یکی از اجزای مهم کاربیدهای سیمانی است که در فرزها کاربرد زیادی دارد و طول عمر ابزارهای برش را افزایش می‌دهد. مواد تحت انواع مختلف بارگذاری رفتارهای متفاوتی از خود نشان می‌دهند. سه نوع سختی شامل سختی خراش، سختی برگشتی و سختی فرورونده وجود دارد و هر نوع نیاز به ابزارهای خاصی برای اندازه‌گیری دارد. سختی فرورونده به مقاومت در برابر تغییر شکل دائمی هنگام قرار دادن ماده تحت بار پیوسته اشاره دارد و در مهندسی و متالورژی به دلیل بارگذاری مداوم، اهمیت ویژه‌ای دارد. از محصولات دیگرمهد ابزار میکرومتر آسیمتو می باشد.

در آزمون سختی سنجی فروروندگی، دو روش برای اندازه‌گیری سختی وجود دارد: اندازه‌گیری باری که باید تا عمق معینی فرو برود یا اندازه‌گیری مقدار گودی ایجاد شده توسط بار مشخص. در آزمایش واجهش، بار متحرک یا ضربه‌ای بر روی سطح قطعه آزمایش اعمال می‌شود و مقدار و جهش اندازه‌گیری شده، سختی قطعه را نشان می‌دهد. رایج‌ترین آزمون‌های سختی سنجی برای فلزات شامل آزمون‌های برینل و راکول هستند، اما امروزه به دلیل افزایش سختی فولادها و سطوح سخت‌تر، انواع دیگری از آزمون‌ها نیز استفاده می‌شوند. این آزمون‌ها شامل سختی‌سنج شور، ویکرز، مونوترون (آزمایش با گلوله الماس)، راکول سوپرفیشیال (سختی سطحی راکول) و سختی‌سنج هربرت هستند. همچنین، نیاز به تعیین سختی قطعات بسیار نازک، قطعات ریز و گرادیان سختی در فواصل کم و لایه‌های نازک باعث ایجاد دستگاه‌های ریز سختی‌سنجی مانند ریز سختی‌سنج نوپ و سختی‌ سنج و پایه آکاد شده است. امروزه از روش‌های مختلف سختی‌سنجی برای اندازه‌گیری سختی فلزات، به ویژه پس از سخت‌کاری و عملیات حرارتی، استفاده می‌شود. اساس کار دستگاه‌های سختی‌سنجی شامل ایجاد نقطه اثر بر روی سطح فلز و بررسی آن است. مهم‌ترین روش‌های مرسوم سختی‌سنجی عبارتند از: روش برینل، روش ویکرز، و روش راکول.
محصولات دیگر: بیگ رد